Mijn vader is negatief

Hoe kan ik mijn rust bewaren Justine als mijn vader steeds negatief is, vraagt een cliënte me onlangs.

Jij bent enthousiast voor een nieuwe job of een nieuw project, maar als je het deelt met je ouders dan hoor je allerlei redenen waarom je dat niet zou moeten doen. Ze breken eigenlijk je ideeën af en je geluksbarometer zakt tot onder nul.

Herkenbaar?

Mijn cliënt vertelt me dat ze het liefst op een rustige manier een aantal tegenargumenten zou willen kunnen geven op dat moment, maar ze is boos vanbinnen, ze voelt dat de tranen opkomen waardoor ze wegloopt.

"Mijn vader heeft altijd gefocust op het negatieve. Kritiek geven gaat vanzelf, maar als iets positiefs is, horen we dat niet".

Door te benoemen wat het gedrag van de ander met je doet, hoef je geen juiste antwoorden te zoeken. Je hoeft je niet sterker te gedragen en je hoeft je ook niet klein te houden.

"Niemand kan je kwalijk nemen hoe jij je voelt".

Niemand kan je kwalijk nemen hoe jij je voelt. Je gevoelens benoemen schept net begrip en opent de communicatie.

Indien je je vader als repliek geeft dat hij altijd negatief is, zou hij zich kunnen aangevallen voelen en zich daarop willen verdedigen.

Als je daarentegen deelt wat zijn opmerking met je doet en dus benoemt hoe jij je voelt, krijgt hij inzicht in het effect van zijn woorden. Bijvoorbeeld zou mijn cliënte tegen haar vader kunnen zeggen: "het raakt me wat je zegt, of je argumenten maken me onzeker".

Door je gevoelens te benoemen ga je ze niet uit de weg. Je loop niet weg. Je erkent wat er zich afspeelt in je lichaam. En je opent zo de communicatie omdat de andere partij informatie heeft over het effect van zijn gedrag en wat het met je doet. Op deze manier geef je ook de kans aan de andere partij om zich uit te drukken. Vaak zal je horen: "ooh het was niet mijn bedoeling om je te kwetsen", of "ik besef niet dat het zo overkwam", of "ik reageer zo omdat ik me zorgen maak".

Indien je waarheid delen net iets te spannend is of je hebt wat oefenruimte nodig (heb ik ook trouwens nodig gehad), kan je beginnen met te focussen op wat er in je lichaam gebeurt als de andere partij in je ogen negatief of onrechtvaardig reageert.

Sta dan stil bij deze 3 vragen:

- Waar voel je de frustratie, boosheid, het verdriet in je lichaam? (je voelt bvb. een druk in in je borstkas)

- Wat ben je aan het denken? (je denkt bvb. dat hij negatief is, aanvallend is).

- Wat doe je? (je luistert niet meer, je begint te wiebelen, je loopt weg, ...)

Door te focussen op jezelf, door jezelf te observeren, onderbreek je de vicieuze cirkel dat instandgehouden wordt door de duizenden gedachten die de revue passeren in zo'n situaties.

Wat verlang je van je vader?

Die cyclus onderbreken is vaak wat nodig is om je bewust te worden van de behoefte achter de pijn. Stel je dan de vraag wat jouw behoefte is in deze situatie. Wat verlang je van je vader?

Je verlangt misschien dat hij meer begrip toont, of dat hij mee nadenkt over de mogelijkheden, dat hij luistert naar waarom dat project je zo enhtousiast maakt. Dan kan je ook een duidelijke vraag stellen. Dan formuleer je wat je wenst en verlangt in plaats van in je hoofd bezig te blijven met wat je niet krijgt.

Hoe zit het me de communicatie tussen jou en je vader/moeder? Heb je vragen bij deze post? Ik beantwoord ze graag.

Veel liefs,

Justine