Een paar weken geleden deelde ik iets, op een bank in het park met een vriendin. Iets waar ik niet met veel mensen over praat. En zonder dat dit de bedoeling was, deelde ik het plots met haar. Het kwam van diep. En ik dacht nadien: “heb ik dat nu net gedeeld”?
De dingen die we niet gemakkelijk delen, waar we terughoudend voor zijn, of misschien niet zo fier over zijn of waar we ons zelfs over schamen, wel nét die zaken zijn je mooiste uitnodigingen naar innerlijke vrede. Want bewust, maar heel vaak onbewust trekken ze aan ons en staan ze ons in de weg om vrij (of voluit) te leven.
Ik zeg vaak in mijn coachings: het feit dat je erover praat dan ben je al halfweg.
Want dan kan je ermee aan de slag.
Bewust worden dat het speelt, dat het in je leeft is vaak de moeilijkheid.
Heel veel dingen houden we onbewust verborgen. Dat is gemakkelijker.
°Het is gemakkelijker om gewoon ja te knikken dan te zeggen dat je het er niet mee eens bent of dat iets je boos maakt.
°We behouden liever de stille vrede. Of we delen onze waarheid niet omdat we bang zijn om afgewezen te worden, of te veel te zijn of…
Terwijl ik met mijn vriendin op de bank deel wat er in me leeft: stromen de tranen en komen er heel wat emoties los.
Daarnet heb ik ze voor het eerst sinds ons momentje op de bank in het park, aan de lijn.
Ik vertel dat het me ontzettend veel deugd heeft gedaan. Zoveel deugd dat het me niet meer heeft beziggehouden zelfs. Alsof het geheeld is ofzo, zeg ik haar.
Door het te delen heeft er iets in me kunnen keren. En daar was moed en kwetsbaarheid voor nodig.
Moedige gesprekken aangaan, delen vanuit je kwetsbaarheid en vertrouwen dat het goed komt. Met wie doe je dat? Hoe doe je dat? Waarom doe je dat?
De afgelopen jaren heb ik veel innerlijk werk verricht. Anders stond ik niet waar ik nu ben. Dan zou ik mijn coachingspraktijk niet hebben opgestart, dan had ik niet in relatie tot mijn dierbaren kunnen staan vanuit een gevoel van evenwaardigheid zoals ik het nu voel. In sommige relaties/situaties hield ik me klein en in sommige relaties probeerde ik me erboven te zetten. Weet je wel, omdat je toch beter moet weten. Maar daarom was het probleem nog niet opgelost.
Het is een hele weg geweest om mezelf de toelating te geven om mezelf te mogen/kunnen zijn en te vertrouwen dat het veilig is om dat te zijn.
De opluchting of diepe rust na het gesprek met mijn vriendin had ik niet kunnen ervaren indien ik mijn angsten niet was aangegaan. De echtheid van onze vriendschap ook niet. De dankbaarheid om echte connectie te voelen is een gigantisch cadeau.
No mud, no lotus!
De kers op de taart is dat als iets geheeld is, je er zelfs fier over kan zijn. In ’owning your story’ zit zoveel kracht. Dan kan je erover vertellen, anderen inspireren. Wat zo beangstigend leek is plots zo gemakkelijk. It always seems impossible, until it’s done.
Weet dit:
*Het is niet jouw schuld.
*Je bent niet alleen.
*En er zijn manieren om te helen van terugkerende patronen in je relaties met je dierbaren en het leven.
Er is een liefdevolle manier om met je uitdagingen aan de slag te gaan, om inzichten te vergaren in terugkerende patronen, zodat ze niet worden doorgegeven aan toekomstige generaties. En waardoor jij terug aan het stuur van jouw leven mag staan!
Ps: de emotie delen op de bank in het park, is hoe een situatie in mijn leven nu nodig was om geheeld te worden. Er waren op dat moment verschillende zaken gebeurd waardoor dit gedeeld kon worden. Er was al veel werk rond gebeurd en dit was zo de juiste plaats, de juiste persoon, de juste timing!
Pss: Ik heb met de jaren geleerd (met veel vallen en opstaan) om te voelen wanneer er voldoende vertrouwen is om me kwetsbaar op te stellen. Ik heb ook geleerd wanneer het best is om niet (meer) te delen maar eerst het innerlijk werk te doen, zodat het niet terug in je gezicht gekatapulteerd wordt. Ik heb geleerd te vertrouwen op de juiste timing van het leven, te vragen om hulp en die ook te mogen ontvangen: ‘deze hier wist niet eens dat ze niet kon ontvangen’!
Ik heb ook geleerd dat vertrouwen groeit door ‘het werk’ te DOEN, en dat op het moment dat je voor de ‘bewuste’ weg KIEST er mogelijkheden ontstaan dat je niet voor mogelijk had gehouden.
Manifesteren noemen ze dat tegenwoordig. Ik spreek liever over de mogelijkheden die ontstaan als je DURFT uit je eigen weg te gaan staan.
Deze tijd vraagt om stevig gewortelde mensen die willen leiden vanuit het hart, zowel privé als professioneel. Niet vanuit meer ego, neen vanuit wat klopt, in plaats vanuit wat hen is aangeleerd om te overleven in deze maatschappij.
Ben jij klaar om vanuit deze zachte kracht te leven? En voel jij dat ik je cheerleader hierin mag zijn?
Vraag hier je gratis kennismakingsgesprek aan. I’d love to connect!
If not you, then who?
If not now then when?
Comments